En amzer gwezhall e plije din ruzañ dre toulloù fall ar porzh, ha me, Raspaour ar razh, bamet gant ar mor ivez. Un deiz e voe sachet ma evezh gant un teirgwern eus ar meurdezusañ. C’hoant dizouarañ ha redek mor en-dro d’ar bed a zeuas din kerkent. Ken prim hag an avel e voen o pakañ ma feadra hag o sevel e bourzh… an Tagnouz ! Na souezhus e voe din ma flanedenn e-mesk ur c’haer a vagad morlaeron. Bravat avantur, me ’lâr deoc’h ! Betek diskoachañ un teñzor…